Την ίδια περίοδο με τις Σερέτ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι Αμερικανοί ενθουσιάζονταν με την εφεύρεση της φωτογραφίας. Από το 1860 ο κόσμος συνέρρεε για να φωτογραφηθεί σε μικρά πορτραίτα, τα οποία αντάλλασε με συγγενείς και φίλους. Ήταν η αμερικανοποιημένη εκδοχή των ευρωπαϊκών καρτ-ντε-βιζίτ. Η ανταλλαγή καρτών με τυπωμένο το όνομα και τον τίτλο του κατόχου, ήταν συνήθεια της παλιάς ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Μάλιστα, επειδή η κατοχή πολλών καρτών στην Ευρώπη ήταν ένδειξη υψηλής κοινωνικής θέσης, οι Αμερικανοί πρόσθεταν στα άλμπουμ τους και φωτογραφίες αγνώστων ή διασημοτήτων. 

​

Οι καλλιτέχνιδες του θεάτρου Μπουρλέσκ (μίγμα καμπαρέ και φαρσοκωμωδίας), πολλές από τις οποίες εργάζονταν και σαν πόρνες, άρχισαν να διαφημίζουν τις παραστάσεις τους με παρόμοιες καρτ-ντε-βιζίτ. Αυτές οι κάρτες, προκλητικότατες για την εποχή, υπήρξαν οι πρόγονοι του αμερικανικού pin-up. Αφενός, η φωτογραφία, σαν ντοκουμέντο ύπαρξης, προκαλεί μεγαλύτερη ένταση από ένα σκίτσο. Επιπλέον, οι θεατρίνες απεικονίζονταν στις κάρτες σε επαναστατικούς ρόλους για μια βικτωριανή γυναίκα. Επέδειχναν ανοιχτή και ενεργή σεξουαλικότητα, αδιαφορώντας για το ότι η γυναίκα έπρεπε να δείχνει ερωτικά ακίνδυνη.