1945 - 1950: Μετά την Κατοχή
Οι εταιρίες προβάλουν τα προϊόντα τους με ελκυστικότερες εικονογραφήσεις και διαφημίσεις. Στο πακέτο της σοκολάτας ΙΟΝ Αμυγδάλου, η αλουμινένια «ΑΕΡΟΣΤΕΓΗΣ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ» (νέα έννοια) σηματοδοτείται με ένα σιδερόφραχτο ιππότη.
Ο κόσμος διαβάζει τα νέα περιοδικά «pulp», που έχουν μέγεθος τσέπης και είναι τυπωμένα σε φτηνό χαρτί. Τα περισσότερα περιέχουν ρομαντικές ιστορίες, όπως αυτή της μοδιστρούλας που φορά τα ρούχα της κυρίας και ονειρεύεται. Στον αντίποδα βρίσκεται η ΜΑΣΚΑ με αστυνομικές ιστορίες. Πολλοί, ανάμεσά τους και η αστυνομία, πιστεύουν ότι ωθεί τους νέους στο έγκλημα.
Στα καταγώγια, όπου το «αμάν» του τραγουδιστή δεν ξεχωρίζει από το «αμήν» του παπά, ακούγονται τα τελευταία ρεμπέτικα – ανάμεσά τους, και τα «εξωτικά». Οι στίχοι τους μιλούν για τις εξαιρετικά λάγνες και χωρίς αναστολές γυναίκες της Ανατολής και της «Αραπιάς» (δηλ. της Αραβίας). Πολλά τραγούδια περιέχουν σκόρπιες ξένες φράσεις, σαν ξόρκια: Γιαλαούμπι γιελ γιαχαμπίμπι, γιαβάς-γιαβάς, κτλ. Το 1948 ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περιβόητη διάλεξή του για το ρεμπέτικο.
Σαν το μουσικό είδος που δεν θα μείνει για πολύ ακόμα απαγορευμένο, οι Ελληνίδες σύντομα θα ανοιχτούν στην κοινωνία και θα κατακτήσουν τομείς από τους οποίους ήταν αποκλεισμένες. Η Ελλάδα αρχίζει να αλλάζει ριζικά.