Ο Β’Π.Π. υπήρξε σκληρός και επίπονος. Το τέλος του δεν θύμιζε σε τίποτα αυτό του Α’Π.Π., στον οποίο οι Αμερικανοί είχαν μπλεχτεί την τελευταία στιγμή. Τώρα όλοι ζητούσαν να ξορκίσουν το Κακό που προηγήθηκε. Μετά το τέλος του Β’Π.Π. οι γυναίκες επέστρεψαν μαζικά στο σπίτι ως μητέρες (ξεκίνησε η εποχή του Baby Boom), οι άντρες ξαναπήραν τις δουλειές τους και η κοινωνία επέστρεψε στις παραδοσιακές αξίες.

 

Δημοφιλέστερος καλλιτέχνης της μεταπολεμικής περιόδου (και για πολλούς, στην ιστορία του pin-up) ήταν ο Τζιλ Έλβγκρεν. Ξεχώριζε για τις αθώες κοπέλες του και την εφευρετικότητά του σε χιουμοριστικά σενάρια. Κάτι αναπάντεχο, όπως μια ριπή του ανέμου ή ένα κλαδί δέντρου, μετέτρεπαν τον Έλβγκρεν σε ένα είδος παπαράτσι με πινέλο. Τα έργα του απεικόνιζαν μόνιμα μια κλεμμένη ματιά, κάτω από τη φούστα ή μέσα στο ντεκολτέ. Οι κοπέλες του pin-up ήταν πλέον γήινες, θύμιζαν μητρικά πρότυπα και είχαν φυσική χάρη. Είναι οι εικόνες που σήμερα θεωρούνται «κλασικό pin-up» από τους περισσότερους. «Το πρόσωπο είναι η προσωπικότητα» έλεγε ο Έλβγκρεν. Κανένας από τους προηγούμενους εικονογράφους δεν θα υποστήριζε κάτι τέτοιο.