#4.4 Roaring Twenties & Κινηματογράφος

Στο μεταξύ, οι Αμερικανίδες που είχαν αντικαταστήσει τους στρατευμένους άντρες στην εργασία, γνώριζαν μια νέα μορφή ελευθερίας κι απολάμβαναν την έξοδό τους στη δημόσια ζωή και διασκέδαση. Ονομάστηκαν «φλάπερ»: λέξη που σήμαινε παλαιότερα τη γυναίκα ελαφρών ηθών και πλέον τη μοντέρνα, γλεντζού νέα. Όταν οι άντρες επέστρεψαν από την Ευρώπη αυτή η κατάσταση είχε παγιωθεί. Παράλληλα, οι άντρες είχαν φέρει μαζί τους πολλά τεύχη της Παριζιάνικης Ζωής, εμπνέοντας τους ντόπιους δημιουργούς.
Όλα αυτά συνδυάστηκαν και μετά τον Α’Π.Π. προέκυψαν εικόνες Αμερικανίδων με κοντές φούστες, που άκουγαν τζαζ, κάπνιζαν και δεν είχαν πρόβλημα με το περιστασιακό σεξ. Επιπλέον, ξεκινούσαν τα Roaring Twenties - η Βρυχώμενη Δεκαετία του 1920. Πουθενά δεν καταγράφηκε τόσο πιστά όσο στον νεοφανή κινηματογράφο.
Οι γυναίκες, πλέον με δικά τους χρήματα, αποτελούσαν το κύριο κοινό των ταινιών και διψούσαν για ακόμα δυναμικότερες εκδοχές του εαυτού τους. Ξεκίνησε το σταρ σύστεμ και εκδόθηκαν τα πρώτα κινηματογραφικά περιοδικά - γεμάτα με φωτογραφίες ασυνήθιστα έντονα ερωτικών γυναικών. Στις βουβές ταινίες ο τύπος της μοιραίας γυναίκας τρόμαζε τόσο που αποκαλέστηκε «βαμπ» (από τον ρόλο της Θίντα Μπάρα ως βαμπίρ στην ταινία «A Fool There Was»). Η πρώτη ομιλούσα κινηματογραφική περίοδος έμοιαζε με ξανασμίξιμο των θεατρίνων του Μπουρλέσκ: η Γκρέτα Γκάρμπο υποδυόταν την εξωτική χορεύτρια και κατάσκοπο Μάτα Χάρι, η Μάρλεν Ντίτριχ έδινε το πρώτο λεσβιακό φιλί στη μεγάλη οθόνη, η Νόρμα Σίαρερ ήταν μια απατημένη σύζυγος που εκδικήθηκε τον άντρα της αποκτώντας στρατιά εραστών. Ο Γουίλιαμ Μάριον Ρίντι έγραψε τότε πως «το πολιτισμικό ρολόι της Αμερικής χτύπησε ‘sex o’ clock’».

Η Μάρλεν Ντίτριχ στην ταινία «Μαρόκο» (1930)
Δεν ξέρουμε που θα οδηγούσε αυτή η τολμηρή περίοδος εάν τον Οκτώβριο του 1929 δεν συνέβαινε το Κραχ και η Μεγάλη Ύφεση. Οι περίοδοι οικονομικής ανασφάλειας ενεργοποιούν πάντα τάσεις επιστροφής σε παραδοσιακές αξίες. Οι λιγοστές δουλειές έπρεπε να παραχωρηθούν στους άντρες. Ανακοινώθηκε ο Κώδικας Παραγωγής Κινηματογραφικών Ταινιών με στόχο τον περιορισμό της προβολής «ανήθικων» προτύπων. Εάν μια ταινία δεν συμμορφωνόταν, απαγορευόταν. Οι τολμηρές γυναίκες εξαφανίστηκαν σταδιακά από τις ταινίες και τα περιοδικά. Ήταν η δεύτερη ανάσχεση δυναμικών γυναικών στα media - και ήταν πλέον θεσμική.